"Mesele şu ki yarın gene yaşamak gerekecek."

İNTİHAR DÜKKANI

Babadan oğula, nesilden nesile geçen bir dükkan burası: İntihar Dükkanı. Hayatınızın baharında ya da daha ileri seviyesinde potansiyelinizin açığa çıkmadan yok olduğunu mu düşünüyorsunuz ya da tüm dünyanın sizden vazgeçtiğini mi? Artık korkmanıza gerek yok, İntihar Dükkanına gidip kendinize en uygun intihar yöntemini seçip bu dünyadan kaçabilirsiniz. Tuvache'ler her gün intihar kitlerini yenileyerek bu sıkılmış ruhlara farklı kaçış yolları sunmayı meslek haline getirmiş, yaşamayı sevmeyen ama bu ulvi görevi yerine getirmek için hayatta kalan bir aile.

Tuvache'ler gülmezler, neşeden hoşlanmazlar, yaşama karşı ilgileri yoktur; en küçük Tuvache olan Alan Tuvache hariç. Adını bilgisayar bilimci ve siyanürlü elma yiyerek intihar eden Alan Turing'den alan Alan, ailesiyle taban tabana zıt bir karakterdir. Şarkılar söyler, gülümseler, hatta ve hatta müşterilere "görüşmek üzere" bile der.

"Alan...! Kaç kez söylemek gerekiyor sana bunu? Buradan çıkan müşterilere "görüşmek üzere" denmez. "Elveda" denir çünkü bir daha gelmeyecekler. Bunu bir gün kafana sokmayı becerebilecek misin?"

Kitaptaki bir yerde Alan bir resim çizmiş, tabii ki günlük güneşlik bir resim, annesinin bunu görünce ettiği bir feryat var ki bana günümüzü tasvir etmiş geldi. Siz ne diyorsunuz?

"Bir yol bir eve çıkıyor, evin kapısı ve pencereleri açık, gökyüzü masmavi ve güneş bütün ihtişamıyla parlıyor!... Senin manzaranda niye hava kirliliği ya da bulut yok? Nerede kafamıza Asya virüsleri sıçan göçmen kuşlar? Nerede radyasyon, nerede teröristlerin patlattıkları bombalar? Bütünüyle gerçekdışı bir resim bu.."

Burada Tuvache ablacım burada, aradığın tüm felaketler 2024 dünyasında, fazlasıyla gerçekleşmiş durumda. 

Kara mizahla karışık, basit bir dili var kitabın. Zaten kitap da birçok kısa bölümden oluşuyor. Ben çok süründürdüm (yaklaşık 1 yıldır elime aldığım her kitaba yaptığım gibi) ama birkaç oturuşta bitirilebilecek bir kitap. İntihar gibi ciddi bir konuyu sarkastik ve trajikomik şekilde ele aldığı için başta bir yadırgayabilirsiniz, ben yadırgadım ama Allah affetsin güldüm de sonra.

İntihar Dükkanına has ürünlerden, adlarını intihar etmiş ünlülerden alan diğer Tuvache kardeşlerden de bahsetmek isterdim ama zaten kısa bir kitap olduğundan kitaba ilişkin keyifli detayları sizlere sakladım. Mutlaka okunması gereken bir kitap zannımca olmasa da okuyacak olanları keyiflerinden etmek istemiyorum.

Yalnız o "son" neydi öyle? Anlayan bana da anlatsın çünkü son cümleyle birlikte kalakaldım. Gerçi kitabın gerisi çok normaldi de bir buna mı şaştın diyebilirsiniz ama hiç beklemediğim yerden vuruldum, hazırlıksız yakalandım, sinirlendim, anlam veremedim.