Yorum: Eksik Parça-Michelle Hodkin

Bir gün uyandığında son birkaç gününü hatırlayamadığını düşün... Mucizevi bir şekilde kurtulduğun kazada tüm arkadaşlarını kaybettiğini, Ailenin yeni bir sayfa açmak için taşınmak zorunda kaldığını, Kendi geçmişinle ilgili senden daha fazlasını bilen bir çocukla tanıştığını, Tüm yaşadıklarından sonra yeniden âşık olabildiğini, Gerçek olması imkânsız halüsinasyonlar gördüğünü, Aklını kaçırdığından endişelenmeye başladığını düşün. Ne yapardın? Mara Dyer işte bu sorunun cevabını öğrenmek üzere…

Ana karakterimiz Mara 17 yaşında liseli bir genç kız. Bir gün arkadaşları sırf eğlence olsun diye yıkılmak üzere olan bir akıl hastanesinde bir gece geçirelim diyorlar ve Mara pek istekli olmasa da kabul ediyor. O gece dört kişi olarak girdikleri yerden sadece Mara sağ çıkıyor. Bunun üzerine ailesi taşınma kararı alıyor ve Miamiye taşınıyorlar.

Mara kazadan sonra her yerde ölü arkadaşlarını görmeye başlıyor. Aynalarda, okulda, her yerde...Bu da yetmezmiş gibi daha bir sürü olay oluyor ve Mara artık delirdiğini düşünmeye başlıyor. Valla bu kısımlarda tırsmadım desem yalan olur. Hele o küvet sahnesinde? Brrr.  

Bu arada Noah ile ilişkileri de gelişmeye başlar. Üzgünüm Noah ama sana bir türlü düşemedim. Zekisin, yakışıklısın, komiksin ama elektriklerimiz uyuşmadı herhalde hjkjlj Mara/Noah ilişkisini sevdim. Mara yıkım ve ölüm getirirken Noah'ın bunları dengeleyecek iyileştirme yeteneği olması falan. Ying yang, bir elmanın iki yarısı olmak falan filan işte kjkşjlk biliyorum biliyorum cıvıttım şimdi toparlayacağım.

Kitaptaki gerilim, aksiyon, heyecan sayfa sayısıyla doğru orantılı olarak arttı hep. Klişe başlayıp NOLUYORUZ YAV dedirten bir şekilde bitti. Hele o son?????????? Bakın kitap biteli 4-5 gün oluyor ama hala netlik kazanmadı bazı şeyler kafamda. Mesela en baştaki "Benim adım Mara Dyer değil." ile başlayan mektup??????? Devam kitaplarında açıklığa kavuşur umarım her şey. (Yandaki görseli beğendiniz mi ben hazırladım :ddd )