9. Sıradan Çinko Karbon Pilden Daha Sıradan | 28 Days Blog Challenge

Dursley'ler beni tanısalar gurur duyarlardı büyük ihtimalle. Belki evlat bile edinirlerdi. Harry ile kardeş kardeş büyür, Harry'i Dudley'den korurdum. Petunia teyze ve Vernon enişteye gücüm yetmezdi belki ama en azından Harry'e bir yoldaş, bir dayanak olurdum. Gryffindor&Slytherin dostluğunun güzel bir örneği olurduk :)) Evet Slytherin ben oluyorum. Bunca zaman Gryffindor olan ben testlerde Slytherin çıkıyorum artık, şaşkınız :))

Hayal dünyasını bırakıp gerçeklere dönersek Ezgi şöyle soruyor ve benim 5 aşamadan oluşan normal olduğumu kabullenme sürecim başlıyor.

9. Hakkında 5 garip şeyi söyle de bilelim ne kadar arızasın

Eh dedim dökülecek şimdi kirli çamaşırlar. Sonra oturdum yazmak için ve düşünmeye başladım. Düşündüm, düşündüm, düşündüm ve yine düşündüm... Ama tek bir şey bile gelmedi aklıma. Normal miymişim yani, yok olacak şey değil!


Hemen kardeşcağızımın yanında aldım soluğu. Hani belki bana göre sıradanlaştığı için fark edemiyorumdur ama dışarıdan bakan biri fark eder. Söylesene dedim, benim garip huylarım neler? O da düşündü, düşündü ve tek bir cevap verdi: çok yavaşsın! Ya ama bu sayılmaz kiii yavaş olan bir sürü insan var diye mızmızlanıp ayrıldım yanından ve bu sefer de en yakın arkadaşıma sordum. Sonuçta lise birden beri birlikteyiz ve o da bilmeyecekse kim bilecek di mi? AMA O DA BİLEMEDİ. 23 yıllık hayatımda hiç mi gariplikler edinmemişim diye sinirlendim, amma sıkıcı.


Sonra aklıma Nescafe  3'ü biraradayı kuru kuru yediğim geldi. Bunu bir elin parmaklarını geçmeyecek sayıda yapmış olduğumu bilen iç sesim itiraz etti oradan: "Sayılmaz, sayılmaz!" Peki ya K-Fleksleri çerez gibi yemem diye soramadan "Geç, geç, bunu da geç" dedi ve garip olma yönündeki tüm umutlarım tükendi.


En sıradan, en sıkıcı, en normal benimdim. Hiç eğlenceli değildim. Hep de böyle sıkıcı olucaktım. Bir yandan dertli dertli günün garip huylar temalı yazıları okuyup bir yandan da "Ne vardı garip ama kimseciğe zararı olmayan birkaç huyum olsaydı?" diye hayıflanırken tek normal olanın ben olmadığımı fark etmemi sağlayan yazıya denk geldim.


Yazı normal dünyada sihre ulaşmanın yolunun kitaplar olduğunu bilen birine, Okuyan Muggle'a aitti. Eh tamamen normal değildi ama en azından daha yakındı ve belki bundan belki de "Bir de tuhaf olmasa da, garip huyları olmasa da, olabildiğine normal bir insan olsa da o mutlaka bir yönüyle diğerlerinden farklıdır."  yazmasından dolayı rahatlamıştım.

Sıradandım, normaldim ama yine de farklıydım, eşsizdim, biriciktim, özeldim, mutluydum ve en önemlisi de bolca abartı ve en sevdiğim söz sanatı mübalağa ile bir challenge yazısını daha başarıyla tamamlamıştım! Hem de en sevdiğim mini dizilerden biri olan Last Minute Romance'ı ve Harry Potter'ı da alet ederek😄 Sanırım yazıyı yazarken ne kadar eğlendiğimi söylemem bile gerek yoktur. Umarım siz de severek okumuşsunuz :D